AŞK ZAMANI- Necip Mahfuz

Kırmızı Kedi Yayınları

133 sayfa

Çeviri: Dilek Şendil

Necip Mahfuz okumaya Kahire Üçlemesiyle (Saray Gezisi, Şevk Sarayı, Şeker Sokağı ) başlamış ve yazarı neden bu kadar geç keşfettim diye üzülmüştüm. Yazarın dili öylesine akıcı ki daha ilk satırlardan itibaren gerçek dünyadan kopup kendinizi hikayenin içinde buluyorsunuz.

Kitabımızın konusuna kısaca değinirsek, Ain Hanım, herkesin saygı duyduğu, zengin ve hayırsever bir kişidir, oğlu İzzet 6 yaşındayken dul kalmıştır. Roman, İzzet'in hayatı ve seçimleri üzerinden ilerlemekte.

Aşk Zamanı da gayet akıcı, güzel bir roman ancak bana olaylar çok çabuk gelişti gibi geldi. Haydi hooop İzzet birden büyüdü, bi baktık yaşlandı falan...Kahire üçlemesinde derin karakter ve durum tahlilleriyle üç kuşağın hikayesini toplamda 1302 sayfada (Saray Gezisi 527, Şevk Sarayı 448, Şeker Sokağı 327) okuyunca bu roman bana gayet hızlı geldi tabi:) Ama Necip Mahfuz okumaya başlamak için güzel bir tercih olabilir...

"Bizim oralarda kusurlar bire bin katılarak aktarılır, ama iyilikler başka çare kalmayana kadar göze görünmezdi."

"Bu dünyada mutluluğun sırrını biliyor musun?" diye sordu.

"Tanrı'nın ilelebet senden saadeti esirgememesi."

"Yok. Parayı yalnızca yaşam aracı olarak görmektir."

"Fedakarlık... yani fedakarlığın değerini kabul etmek gerekmez mi?"

İzzet gülmeye başlamıştı yine, "Tabi gerekmez, mazeretsiz aptallıktan başka bir şey değildir zira."

Kitap Tanıtımından:

Yirminci yüzyılın ilk yarısında, Kahire; varlıklı, dul bir kadın: Ain hanım. Şımartarak büyüttüğü oğlu İzzet, arkadaşı Hamdun, ikisinin de âşık olduğu güzel Bedriye ve bahtsız Seyyide; bütün bir mahalle ve o mahallede Mısır'ın saklı yüzü. Necip Mahfuz, Aşk Zamanı'nda okurunu umutsuz bir aşkın çevresinde ördüğü entrikalara, yeraltı örgütlerine, örtünmeye mahkûm kadınların cesaretle adım attığı tiyatro ve gösteri dünyasına götürüyor. Gerçekleşmeyecek hayallerin peşinde koşan, yolunu tesadüflerle ören ve kendi tercihi olan yalnızlığın içinde avunmaya çalışan amaçsız ve hedefsiz İzzet, en yakınlarının kaderini değiştirecek adımı attığında bu seçimin yalnız onlara değil kendine de ihanet olduğunu çok sonra anlayacaktır. 

Kulüpteki odasına kapanıp hayatını gözden geçirmeye başladı. İlk kez değildi, ancak duyguları altüst olmuştu. Önceleri boşluktan bunalırdı, fakat sonra o boşluğu inanmadığı bir işle doldurmuştu. Doldurmamış mıydı? Oysa İzzet ne tiyatro adamıydı ne de gece kulübü ona göreydi. "Ömrümde yaptığım işler bir şeylerden, arzuladığım şeylerden ya da intikam duygularından kaçış oldu hep," diye geçiyordu zihninden. "Beni yoldan ilk çıkaran annemdi, tamamen iyi niyetle hareket etmişti oysa. Böyle şeyleri anlama ya da sindirme yeteneğinden yoksunum. Tek istediğim biraz huzur. Kendimle barışık olmaya ihtiyacım var."