ÇOCUKLUĞUN SOĞUK GECELERİ- Tezer Özlü

Yapı Kredi Yayınları

65 sayfa

1. baskı: Derinlik Yayınları, 1980

24. Baskı: Ekim 2014

Sayfa sayısı az ama etkisi büyük, anlamı yoğun kitaplardan biri daha...

Tezer Özlü'nün çocukluğunu, evliliğini, hastanede geçen yıllarını anlattığı bir kitap Çocukluğun Soğuk Geceleri. 

Kaldığı hastanede çalışan hemşirenin, gece vardiyasına getirdiği sevgilisinin önünde kendisinden soyunmasını istemesi, elektroşok korkusuyla hemşirenin dediklerini yapması...

Lise öğrencisiyken kendisini odasına kilitleyen ve üzerine saldıran doktorla yıllar sonra yeniden karşılaşmaları...

Elektroşoka direnmenin faydasızlığı karşısında çaresizce çekilen acılar...

Hayatının en mahrem anlarını, anılarını, duygularını büyük bir cesaretle anlatmış; güneşin doğuşuna, doğaya, insanlara bambaşka bir hassasiyetle bakmış yazar.

Kitabı okurken aynı hüznü, aynı kasveti siz de yaşıyorsunuz, ancak garip bir şekilde güneş açıyor ve içinizde umut yeşeriyor...

"Bazı kitaplar, gerçek yaşamdan daha duyarlı, daha büyük boyutlara götürüyor beni." diyor kitabında Tezer Özlü, işte benim de tam olarak anlatmak istediğim bu!

Altı Çizilenler:

"Yaşam, şimdi ancak kavranılması ve anlaşılması gereken; oysa yaşanması ve gerçeğine inilmesi ilerideki yıllara atılan bir yabancı öğe gibi önümüze getirilmiş. Coğrafya derslerine getirilen yerküre gibi. Kimse yaşadığımız mevsimin, günlerin ve gecelerin yaşamın kendisi olduğundan söz etmiyor."

"Hastalar ancak günlük yaşam içinde, yakınları arasında, davranışlarına hasta denilmeyen insanlar arasında iyi edilebilirler. Çünkü sinir hastalığı da bulaşıcı bir şey. Hem öyle mikrop almakla değil, bir insanın umutsuzluğunu derinden algılamakla bile geçebilir."

"Anlatamayacağım. Bu insanlar "Guguk Kuşu" filmini de, Napolyon'un yaşam öyküsünü de, limana yanaşan beyaz bir yolcu gemisini de, vitrinlerdeki yeni sonbahar giysilerini de aynı gözlerle seyredebiliyorlarsa elimden ne gelir?"

"Onların dünyasında iniş çıkışlar bu denli büyük değil. Onların dünyasında coşku delilik derecesine varmıyor. Onların dünyasında bunalım ölüm korkusuna, belki de ölüm isteğine dönüşmüyor....Onlar işlerine inanmış. Onlar başkaldırmayı savunurken, belli bir düzenin akışındaki yerlerini korumaya çalışıyorlar. Onlar, dolmuşa biner gibi evlenip, iner gibi boşanmıyor."

"Bu kapıların ardına bir kez daha dönmeyeceğimi biliyorum. Böylesi bir sefaleti hiçbir zaman yaşamayacağım. Direnmeliyim. Beni iyileştiren ne şok. Ne de ilaçlar. Beni iyileştiren, bu kliniklere bir kez daha kilitlenme olasılığının verdiği büyük ve derin korku."

"Bazı kitaplar, gerçek yaşamdan daha duyarlı, daha büyük boyutlara götürüyor beni."

Kitap Tanıtımından:

Tezer Özlü'nün bu ilk romanı, yaşamın yalnızca başlangıcını oluşturmakla kalmayan, sürekli dönülen, belki de hiç çıkılamayan çocukluğu yansıtıyor. Yetişkinlerin, tıpkı çocukluğa olduğu gibi, farklılığa da aman vermeyen dünyasına karşı yazar anıların çıplak gerçekliğine sığınıyor.Tezer Özlü, Türk edebiyatının nostaljik prensesi.