15 Mart 2016 Salı

Üzgünüm, yorgunum, bıkkınım...



Cumartesi günü Orhan Pamuk'un imza gününe gittim Tunalı'ya. Erken gitmiştim, Kuğulu'da oturdum biraz... Hava çok güzeldi...En son ne zaman gelmiştim ki? Hatırlayamadım...

2,5 saat bekledikten sonra kitabımı imzalattım, otobüse binmek istemedi canım. Öğrenciliğimdeki gibi yürümek istedim Kızılay'a...İçim neşe doldu, gençliğim geldi aklıma...Kızılay'a ulaştım, "buraya da ne zaman geldim ki en son?" dedim...Şöyle elimi kolumu sallayarak ne zaman dolandım? Biraz dolansam? dedim...Sonra içimi bir huzursuzluk kapladı. "Bi patlama olmadan eve gideyim" dedim...

Metroya bindim eve geldim...ABD Büyükelçiliği'nin mailini yolladı arkadaşım gece yarısı...Aman dikkat dedi...Tamam dedim Bahçeli'ye gitmek de yok bir süre...

Geçen patlamada "Kızılay'a gitmeyeyim bir süre" demiştim, gene işim düştü gittim işte...Ertesi gün de patlama oldu...

Yaşamamız tesadüf eseri artık... 5 dk. erken kalkmak bir yerden veya 10 dk. geç gitmek bir yere seni ya şanslı ya da şanssız yapıyor...Ya yaşıyorsun ya da bir rakama indirgenip istatistiklere dahil oluyorsun...

Olasılık hesapları yapar oldum. Dişçi için Kızılaya'a gitmem lazım ama şimdi aynı muhitte 2. defa patlama olma ihtimali nedir, onun yerine alternatif olarak Tunalı'da bulduğum bir dişçiye mi gitsem, yoksa farklı muhitleri bombalamak daha mı etkili olur bu şerefsizlerin stratejileri açısından...

Ha bir de kalabalık yerlere eşimle aynı anda gitmeyelim diye düşündüm. Mecbur gidilecekse bir kişi gitsin, diğeri çocukların başında kalır hiç olmazsa...

Bunları düşünebilecek hale geldiğime inanamıyorum!

Ben 18 yaşında geldim Ankara'ya...Üniversiteyi kazanmışım, ailemden uzağım, bir yanım gururlu ama bir yanım endişeli...

Ayaklarımın üzerinde durmayı öğrendim ben Ankara'da...

Yurda ilk geldiğim gün dün gibi hatırımda...Yurdum Kızılay'daydı...Canım sıkılır Güvenpark'a giderdim, Karanfil'de bir iki tur atardım...Dost'a girer kitapları okşar, şöyle bir okur ama alamazdım, sıfır kitaba verecek param yoktu o zamanlar...Pazarlıkla Olgunlar'dan alırdım...Ruhum mu daraldı Kocatepe'ye çıkıverirdim, içim huzur dolardı...Kar yağdığı bir zaman Kocatepe'nin avlusuna gidip gökyüzüne baktığımı hatırlıyorum....Bir film sahnesi gibi aklımda kar tanelerinin ağır ağır üzerime düşmeleri...

Bazen kızarım "ne bu böyle her taraf taş, her yanın bina! Az yeşilliğin olsaydı soluklanacak, nefes alacak" diye... Sonra da kıyamam Ankara'ma...Seninle büyüdüm ben, tamam kızmıyorum derim, barışırız.... 

Üzgünüm, yorgunum, bıkkınım... Konuşmak bile zor geliyor bazen, çünkü kendimi daha aciz hissettiriyor...Konuşuyorum ama bir şey yapamıyorum...Çocuklarımı vicdanlı, merhametli, hayırlı insanlar olarak yetiştirebilmek gayretindeyim, elimden gelen tek şey bu...

Yıllardan beri terör yüzünden yitip giden hayatlara, hayallere, kolsuz, kanatsız devam eden yaşamlara, ülkemin geldiği duruma yanıyorum...

Korkuyorum... Terörün sıradanlaşmasından, kanıksanmasından...

Lütfen uyanalım artık bu kabustan!

17 yorum:

  1. inşallah son olur artık masum insanlar ölmez Allah rahmet eylesin vefat edenlere size de geçmiş olsun

    YanıtlaSil
  2. Ölümlere o kadar alıştık ki... Artık normal geliyor bir bakıyorsun 2. gün insanlar rutine dönmüş.. Şaka gibi... Sen çocuklarını harika yetiştireceksin eminim zaten umudumuz onlar..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. malesef... şehit, faili meçhul, kim vurduya gitti haberleriyle büyümüş bir neslin ferdi olarak şaşırmıyorum belki ama her defasında içim sızlıyor, bin parçaya dağılıyorum:( durumun vahametini kavramayıp dalga geçenleri, başkalarının acılarından kendine eğlence yaratanları ise aklım hiç bir zaman almayacak zannımca... canım benim çok teşekkür ederim...umarım her şey çok daha güzel olur...

      Sil
  3. Allahım yeter artık canlarımız gitmesin :(((

    YanıtlaSil
  4. Hep olan masum halka oluyor... Ankara'da değilim ama yine de bi şok hali.. Lise sonda, son anda Ankara yazmaktan vazgeçmiştim, uzak diye. Çok sevdiğim bu şehri böyle görmek... Ülkemizi... Korkarak yaşıyoruz :((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. malesef... umarım güzel günler görürüz artık...

      Sil
  5. Söylenecek söz yok hakikaten, umarım son olur, daha fazla can yanmaz...

    YanıtlaSil
  6. :( canım çok haklısın artık bir yere giderken bin tane şey düşünmek gerçekten de çok üzücü. Hepimiz resmen paranoyanaklaştık :( Umarım bu zor günler dahada zorlaşmaz, aksine düzelir. Bizlerde rahat bir nefes alırız.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. aynen paranoyaklaştık valla, trafikte, avmde, kalabalık olan her yerde insan bir tedirgin oluyor... her şey daha güzel olur inşallah...

      Sil
  7. Allah herkesin yardımcısı olsun çok zor günler Geçiriyoruz inşallah kısa süre içinde bu sorunlar çözülür ve artık güvende barış içinde yasariz

    YanıtlaSil
  8. Ülkemizi ne hale getirdiler.İnsanlar rahat rahat gezemez oldu maalesef.Allah herkesin yardımcısı olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. amin:( umarım güzel günlere kavuşuruz bir an önce...

      Sil