GÜLMEK İYİLEŞTİRİR - Aslı Bastıyalı

189 sayfa

Doğan Novus

Anı

1. Baskı: Şubat 2017

Bir annenin başına gelebilecek en kötü şeylerden birini yaşamış bir anne Aslı Bastıyalı.

Hayatı gayet güzel akışında devam ederken bir gün kızı hastalanır; grip şüphesiyle başvurdukları hastanede yapılan tahliller sonucunda ailenin kabusu başlar...

3,5 yaşındaki kızlarına lösemi teşhisi konmuştur çünkü...

2 yıl 2 ay sürecek bir tedaviye başlarlar...

Teşhis ve tedavi sürecinde yaşadıklarını akıcı ve esprili bir dille anlatmış Aslı Bastıyalı...

Zaman zaman gülümseyerek zaman zaman da gözyaşlarımı silerek okudum kitabı.

Tedavi sürecinde istifa eden yazar, kızı iyileştikten sonra işe geri dönmeyip çok güzel bir amaç için kolları sıvamış ve Gülmek İyileştirir Derneği'ni kurmuş!:)

Peki nedir bu derneğin amacı?

Tedavi sürecindeki psikolojik destek hizmetlerini arttırmak ve kanserle mücadele eden çocukların oynayabileceği, sosyalleşebileceği ilk hijyenik oyun alanını açmak.

Türkiye'de kanser hastalığının, hastaya ve hasta yakınlarına açıklanma usulünün önemi; tedavi sürecinde hem hastanın hem de hasta yakınlarının ihtiyaç duyduğu psikolojik desteğin göz ardı edilmesi nedeniyle böylesi güzel bir işe girişmiş yazar. 

Örneğin kızının lösemi olabileceğini ve daha ileri tetkik için başka bir hastaneye ambulansla sevk edileceklerini gece onda, üstelik telefonda öğrenmiş!

Oysaki yurt dışında "Kötü haberi vermenin 6 adımı" diye bir metot geliştirilmiş ve bu konuda yapılan bir çok çalışma varmış.

Ayrıca gördükleri kemoterapi nedeniyle bağışıklık sistemleri baskılanan ve normalde onları hasta etmeyecek şeylerden bile ağır bir şekilde etkilenen çocukların sosyalleşebilmeleri, çocukluklarını yaşayabilmeleri, mümkün olduğunca hayatın normal seyrine karışabilmeleri morallerini yükseltmek adına çok önemli! Ancak bunun için mümkün mertebe en üst düzeyde hijyenin sağlandığı ortamlar şart! 

İşte bu amaçla, kitaptan elde edilen gelirler Gülmek Sana Yakışıyor isimli oyun merkezi projesine aktarılacak.

Umarım yolları açık olur ve çok çok güzel işler başarırlar!

Derneği incelemek isterseniz şuraya bir tık;)

Yazarın röportajı için ise buraya bir tık;)

Altı Çizilenler:

"Yaşadıklarım bir çok şeyi anlamamı sağladı ama en önemlilerinden biri, insanın hemen hemen her şeye olduğundan daha fazla anlam yüklemeye eğilimli olmasıydı.

İşyerindeki rolümüzün kritikliğine, saçımızın boyasının gelmiş olmasına, ufak hastalıklara, hatta büyük hastalıklara, alışkanlıklarımıza ne çok anlam yüklüyorduk... Biz yükledikçe ağırlıkları artıyordu ve sonra biraz bile yerlerini değiştirmek sanki depreme neden olacakmış hissi yaratıyordu.


Oysa görüyordum ki böyle bir şey yoktu. Ben gitmesem de iş yürürdü, banyodan sonra nemlendirici sürmezsem vücudum kuruyup çatlayarak ortadan ikiye ayrılmazdı, Bahar iğne yapılırken ağlasa da sonra gülerdi, kaşlarımı almayınca kimse etrafımda çember olup "tek kaş, tek kaş" diye dalga geçmezdi, yattığım yer rahat olmasa da bir yerden sonra uykuya dalardım, Bahar oynamayı çok sevdiği o gür saçları dökülse de yine de benim dünyalar güzeli kızım olurdu... Hayat hayalini kurduğumuz kadar mükemmel olmasa da her sabah güneş doğmaya ve günler geçmeye devam ederdi."

"Korkudan sonra berbatlıkta ikinci sırayı elinde bulunduran, hatta korkuyla kol kola "hepiniz öleceksiniz" nidaları eşliğinde gezen bir diğer his de "çaresizlik" bence."

"Gülmek her zaman her şeye iyi gelirdi. Ağlanacak haline bile gülmek bazen yapılabilecek en iyi şeydi.

Korku, gerçekten istendiğinde kontrol altına alınabilen, içi kelek bir karpuzdan daha boş olduğunda bile, zehirli sarmaşık gibi insanları sarabilecek kadar tehlikeliydi."

"Çok uzun sürecek, kötü bir durum içinde olan kişilere kendilerine kısa süreli hedefler koyup başardıkça geçici de olsa mutlu olmalarını öneririm."

"Korktuğumuz şeyleri çekeriz de mi başımıza gelir, yoksa zaten içten içe bir şeylerin olacağını hissettiğimiz için mi korkarız bilmiyorum. Ama korkunun dünyadaki en ama en yıpratıcı şey olduğunu biliyorum."

"İnsanın adım adım her şeye alışması böyle bir şey sanırım. "Antibiyotik bile vermeyeyim" ile başlayıp, "lütfen zatürre olmasın, diğer şeylere okeyim" ile devam eden içsel pazarlıklar demek ki bir noktada, "her şeye razıyım, yeter ki tedavisi olsun ve ağrısı dinsin" e kadar varabiliyordu..."

Kitap Tanıtımından :

Ona gülmeyi başarabiliyorsan, onunla yaşayabilirsin…

Cenk’in marketten aldığı mumlar pasta mumu değil kına gecelerinde kullanılan kalın gelin mumlarından çıktı. Yine de her birini pastaya saplayıp Bahar’ın defalarca mumları yaktırıp söndürmesine müsaade ettik. Hastane odamız, 80’li yıllarda herhangi bir popçunun rahatlıkla klip çevireceği kadar duman altında kalmıştı. Ağlanacak halimize rağmen, neşe içinde “kına” mumları yakıp söndürüyor olmamız yeterince saçmayken bir de odada yangın alarmının çalışıp her yeri ıslatmasını istemiyorduk…

Bu kitapta kızım Bahar’ın lösemi tedavisi sırasında başımızdan geçenleri ve tüm bu maceranın bize kattıklarını anlattım.

Hayatın bazen bazı şeyleri insanın kafasına vura vura öğrettiğini, en korktuğunuz şeyin başınıza gelmesinin düşündüğünüz kadar korkunç olmayabileceğini, başınıza gelenleri şakaya vurmanın ve mümkün olan her fırsatta gülmenin mucizevi bir iyileştirici etkisi olduğunu anladığımda çok ama çok şaşırdım…

Bakalım siz de şaşıracak mısınız.