ACI...

" "İyi olacaksın" dedim.

"Evet" dedi ve ışıklar söndü.

Anlamlı olan son gün, o gündü.

Sonrası ise, öylesine bir hayat. "

Bugün aslında bir kitap yazısı yayınlayacaktım, aylardır yazmayı ertelediğim dün gece bir hevesle tamamladığım yazımı...

Bu sabah ise kim bilir kaçıncı defa uyandığımız o kötü sabahlardan birine daha uyandık...

Oysa ben, tek kaygımın yeni yıl hediyesi seçmek veya salonun şeklini değiştirerek mi yoksa yeni mobilyalar alarak mı hayatımda bir farklılık, güzellik yaratmanın daha iyi olacağına karar vermek olmasını istiyorum...

Bu yıl için kalan 2 güncük iznimi nasıl güzel, verimli geçirsem, neler yapsam diye düşünmek istiyorum...

Bilimden, sanattan konuşmak istiyorum...

Çocuğuma sadece erdemli, vicdanlı olmayı, hak gözetmeyi, merhameti öğretmek istiyorum; aynı zamanda kalabalıktan uzak durmayı, şüpheli görünen kişilerden uzaklaşmayı, "bir bombacıyı nasıl tanırsınız"a ilişkin 10 ipucunu da öğretmek istemiyorum.

Ölümden konuşmak istemiyorum... Ben ölümü , kaybettiğim  yakınlarımın  anılarını hafızamda canlı tutarak, onlara dualar okuyarak, mezarlarını ziyaret ederek hatırlıyorum zaten...

Allah'tan geldiğimizi ve yine ona döneceğimizi, bu hayatın geçici olduğunu biliyorum...

Bu dünyada bir farklılık yaratarak, başka hayatların güzelleşmesine bir şekilde katkıda bulunarak, birilerinin gülümsemesine vesile olarak yaşamımı sürdürmek, geleceğe umutla bakmak istiyorum...

Sönen hayatları, o hayatların dokunduğu eş, dost, akrabaların şimdi ne halde olduğunu düşünmek, kendi yaşadığım standart hayattan, aldığım nefesten hicap duymak istemiyorum...

"İnanırsak olur bence" klişesinin gerçek olmasını istiyorum. Her şeyin düzeleceğine, güzelleşeceğine inanmak istiyorum...

Çok mu şey istiyorum?